رنگ‌های خوراکی نقش حیاتی در افزایش جذابیت بصری محصولات غذایی مختلف دارند. از آنها برای جذاب‌تر کردن محصولات غذایی برای مصرف‌کنندگان استفاده می‌شود. با این حال، استفاده از رنگ‌های خوراکی در کشورهای مختلف تابع مقررات و استانداردهای سختگیرانه‌ای است. هر کشور مجموعه مقررات و استانداردهای خاص خود را در مورد استفاده از رنگ‌های خوراکی دارد و تولیدکنندگان مواد غذایی باید اطمینان حاصل کنند که رنگ‌هایی که استفاده می‌کنند مطابق با استانداردهای هر کشوری است که محصولاتشان در آن فروخته می‌شود.
در ایالات متحده، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) استفاده از رنگ‌های خوراکی را تنظیم می‌کند. FDA طیف وسیعی از رنگ‌های خوراکی مصنوعی را که برای مصرف بی‌خطر در نظر گرفته می‌شوند، تأیید کرده است. این رنگ‌ها شامل FD&C قرمز شماره ۴۰، FD&C زرد شماره ۵ و FD&C آبی شماره ۱ می‌شوند. این رنگدانه‌ها در طیف وسیعی از محصولات غذایی، از جمله نوشیدنی‌ها، شیرینی‌جات و غذاهای فرآوری شده استفاده می‌شوند. با این حال، FDA همچنین محدودیت‌هایی را برای حداکثر میزان مجاز این رنگ‌ها در غذاهای مختلف تعیین می‌کند تا ایمنی مصرف‌کننده را تضمین کند.
در اتحادیه اروپا، رنگ‌های خوراکی توسط سازمان ایمنی مواد غذایی اروپا (EFSA) تنظیم می‌شوند. سازمان ایمنی مواد غذایی اروپا، ایمنی افزودنی‌های غذایی، از جمله رنگ‌دهنده‌ها را ارزیابی می‌کند و حداکثر میزان مجاز برای استفاده از آنها در مواد غذایی را تعیین می‌کند. اتحادیه اروپا مجموعه‌ای متفاوت از رنگ‌های خوراکی را نسبت به ایالات متحده تأیید می‌کند و برخی از رنگ‌های مجاز در ایالات متحده ممکن است در اتحادیه اروپا مجاز نباشند. به عنوان مثال، اتحادیه اروپا استفاده از برخی رنگ‌های آزو، مانند Sunset Yellow (E110) و Ponceau 4R (E124)، را به دلیل نگرانی‌های احتمالی در مورد سلامتی ممنوع کرده است.
در ژاپن، وزارت بهداشت، کار و رفاه (MHLW) استفاده از رنگ‌های خوراکی را تنظیم می‌کند. وزارت بهداشت، کار و رفاه فهرستی از رنگ‌های خوراکی مجاز و حداکثر میزان مجاز آنها در غذاها را تعیین کرده است. ژاپن مجموعه‌ای از رنگ‌های تأیید شده خود را دارد که برخی از آنها ممکن است با رنگ‌های تأیید شده در ایالات متحده و اتحادیه اروپا متفاوت باشد. به عنوان مثال، ژاپن استفاده از رنگ آبی گاردنیا، یک رنگدانه آبی طبیعی استخراج شده از میوه گاردنیا که معمولاً در کشورهای دیگر استفاده نمی‌شود، را تأیید کرده است.
وقتی صحبت از رنگ‌های خوراکی طبیعی می‌شود، روند رو به رشدی برای استفاده از رنگدانه‌های گیاهی مشتق شده از میوه‌ها، سبزیجات و سایر منابع طبیعی وجود دارد. این رنگ‌های طبیعی اغلب جایگزین‌های سالم‌تر و سازگارتر با محیط زیست برای رنگ‌های مصنوعی در نظر گرفته می‌شوند. با این حال، حتی رنگدانه‌های طبیعی نیز در کشورهای مختلف مشمول مقررات و استانداردها هستند. به عنوان مثال، اتحادیه اروپا استفاده از عصاره چغندر را به عنوان رنگ خوراکی مجاز می‌داند، اما استفاده از آن منوط به مقررات خاصی در مورد خلوص و ترکیب آن است.
به طور خلاصه، استفاده از رنگدانه‌ها در مواد غذایی تابع مقررات و استانداردهای سختگیرانه‌ای در کشورهای مختلف است. تولیدکنندگان مواد غذایی باید اطمینان حاصل کنند که رنگ‌های مورد استفاده آنها مطابق با استانداردهای هر کشوری است که محصولاتشان در آن فروخته می‌شود. این امر مستلزم بررسی دقیق فهرست رنگدانه‌های تأیید شده، حداکثر میزان مجاز آنها و هرگونه مقررات خاص در مورد استفاده از آنهاست. رنگ‌های خوراکی، چه مصنوعی و چه طبیعی، نقش مهمی در جذابیت بصری مواد غذایی دارند، بنابراین اطمینان از ایمنی و رعایت مقررات برای محافظت از سلامت مصرف‌کننده بسیار مهم است.
زمان ارسال: ۲۸ آگوست ۲۰۲۴